امروز بعد مدتها به اینستاگرام سر زدم و یکی از پسردایی هایم به طرز عجیبی شروع کرد به چت کردن. روابطم با این طیف خانواده بسیار سرد است.
این شخص یک سالی از من کوچکتر است و معمولا سرگرم کارهای پاره وقتش است.
اندکی تعجب کردم. تصورم از او طور دیگری بود؛ تصوری غلط و دست و پا شکسته. دقیقا از آن دست آدمهایی بود که چراغ کنجکاویم برایشان خاموش است. از آن دست آدمهایی که حرفهایم را ته میشکانند.
در تعجبم از شروع عجیبش و تلاشش برای صمیمی شدن. از اینکه نصف جملاتش این بود « من خیلی دوستت دارم». درک نمی کنم چرا انسان باید کسی را که نمیشناسد دوست داشته باشد، منطقم برای چنین چیزهایی قهقهه می زند.
از آدمهایی که سعی می کنند با چنین ترفندهایی کنترلت کنند، فاصله می گیرم. اینطور آدمها اول هی می گویند که چقدر دوستت دارم و بعد که نرم شدی سوارت می شوند. از این آدمها زیاد دیده ایم.
خیلی ناشیانه سر صحبت باز کرد. مطمئن شد به کسی نگویم با من صحبت می کند. شروع کرد دوستت دارم خرجم کند. بعد هم ناشیانه و مثلا غیرمستقیم درخواست دوستی کرد. با بی تفاوتی و سرزنشی که از جانب من صورت گرفت شروع به انکار کرد. گفت می خواستم بگویم دوست دختر دارم و تو اشتباه متوجه شده ای. ماهم که گوشهایمان مخملی:|
وارد قالب سرد و نفوذناپذیرم شدم. شروع کرد به چرت و پرت گفتن که برادرش فیلمهای بد می بیند و او هم چندباری از فلشش فیلم دیده:| و سعی در کشاندن بنده به این راه که بنشینم و با او راجع به صحبت کنم:| خنده ام می گرفت از کودکی که ناشیانه بازی میکرد.
اینطور آدمها اول شروع می کنند و راز زشتی را با شما به اشتراک می گذراند سپس با دست کم گرفتنتان شروع می کنند از زیر زبانتان حرف بکشند و شما را وارد رقابتی می کنند با مضمون«کی از رازای جنسی کثیف تری خبر داره؟». نکته این است که از بازیهای اینطور افراد که از حرف زدن راجع به چنین چیزهایی شاد می شوند فاصله گرفت.
دلم گرفت. ازاینکه صادق نیست. از اینکه وقتی می نویسد یکی است و وقتی صحبت می کند کسی دیگر. از چنین آدمهایی خوشم نمی آید. که ظاهر را حفظ می کنند ولی شخص دیگری اند.
وقتم را گرفت. باید عربی می خواندم. آزمون پیشرفت تحصیلی سمپاد در راه است و من؛ این گربه ی لگدمال شده زیر پای حقیقت، وقتم را صرف چنین کسی کردم.
درباره این سایت